Songtekst

k hoof niks te ónthalde, want ik kin ouk gen geheime mier.
De luch die juueg plots kalder, maar ik loup euver ‘t water ‘t is ies(-kalt).

De buim die wiege moeëjer, ouk al drage ze gen blaar,
Steit stevig in de grónd, hae wet wao zien plaats is

Verluus al zien moeije kante, maar van binne blieffe altied, zichzelf.

De Filter is weg.
Tösse miene kop en mien hert. Tösse wat ik dink en wat ik zeg, Tösse wat ik zeg en wat ik doon.

Rende harder dan de schaduw van mien eige stappe toeleet, en greep vas
Aan de wolke k’weijde wiejer, geäöpend mien vizier, gerich op alles wat groeëter en moeëjer waas

En normaal dan vleeg ik door wies ik smelt heej in de zón, dink ik neet mier nao wae ik bin en ‘t begós
Maar vandaag zal ik belaove en altied weer bewieze det ‘t ech zal zien.

De Filter is weg.
Tösse miene kop en mien hert. Tösse wat ik dink en wat ik zeg, Tösse wat ik zeg en wat ik doon.

De Filter is weg.
En alles is ech
En ik gaon meschiens wat minder hard veuroet.
Maar ik kiek weer in mien eige snoet, Heej op ‘t ies,
‘t enigste wat bevraore is.