Songtekst

‘t Greune zeil det wappert, speult spelkes met de wind, verleech door de maon.
De wachter van de nach, blief wakker gans de nach, luuet neemus d’r door.

En door ‘t zomerdaak zuus se beelde oet sterre ontstaon.
En ik waer umermp door ‘n daeke werm, en ik val in slaop.

Rustig röp de nach,
Rustig röp de nach.
As de maon verhaolt
en door de straote dóndert, Verdwiene we in de nach.

Schrik wakker van geblaf, gejoengk, gebónk, gekrats. Mien hert det pómp.
‘t Zeil van óg is weg, baove d’n hoeiberg vorme paarse fónkels.
En de veurende vlege, wieze mich de waeg, nao wao de nach óntsteit.
Ik óntloup klaas vaak en ren mien bein deraaf, door de wei, naat en heiïg.

Rustig röp de nach,
Rustig röp de nach.
As de maon verhaolt
en door de straote dóndert, Verdwiene we in de nach.
As-De zwarte wolke zich gaon vouwe tot ‘n daeke van vertrouwe
van herineringe oet de nach,
En de wind dae mien gezich streelt, mich ‘t visioen dan inbeeld.

van ‘t ballet der kleure det op ós wach,
En de leefdestrein vertrek en nog ‘n letste kaertje oettrek,
En de hoorns die blaoze in de nach.

Rustig röp de nach,
Rustig röp de nach.
As de maon verhaolt
en door de straote dóndert, Verdwiene we in de nach.