Songtekst

Ik proes ‘t oet, naodet ik twieë kier euver de kop bin aangespeuld,
Zand en zalt völle mien wange.

Maar um noow te doon wat idderein duit, umdet idderein ‘t duit.
Jao, um noow te doon wat idderein duit, umdet idderein ‘t duit.

Ren truuk de zieë in en duik deeper dan daonet,
De waterwaereld äöpent zien gerdiene, ‘k laot mich drieve door de struiming nao de golden baoijem.
Wao vinne visse houwe op ‘t waterorgel. ‘t Is heej moeëjer as daoboave. ‘t Is de speegel van de zeel.

Snippers zónleech valle door de watergolf, En baove dóndert de hemel aop.

Maar um noow te doon wat idderein duit, umdet idderein ‘t duit.
Jao, um noow te doon wat idderein duit, umdet idderein ‘t duit.

K‘wil mich verlere in details.
De waterdröppels die valle in ‘t zand. As ik ‘t strand op stap.
Dan blieke de lienkes van dit eiland. Gebouwd op mien gedachte.
En ik kleur d’r lekker boete.

Maar um noow te doon wat idderein duit, umdet idderein ‘t duit
liek mich neet ‘t beste wat ik kin gaon doon want, dae duit wat idderein duit
Duikelt altied van dezelfde plank.

Ik slinger aan liane, met hónderd indiane, ‘t Veur det noeëts ging brande, is noow veurgood óntplóf.
Want ik zwóm mich nao ‘t eiland.

Want idderein zei: man. Det is iets waas se neet kós.